Door mijn schuld…..
‘Dit moet ik even verwerken… ik hoor wat je zegt, maar wat is dit lastig….’
Ik zie de frons in zijn gezicht dieper worden, ogen die heen en weer schieten, emoties komen
aan de oppervlakte, zijn handen verkrampen tot vuisten. Het is boosheid.
‘Dus jij zegt dat als ik me gruwelijk irriteer aan het gedrag van mijn neefjes, en hun vader
daar niks van zegt, dat het dan mijn eigen schuld is?’
Speeksel komt met zijn woorden mee, zijn ogen vlammen.
Ik blijf stil, laat de vraag en de man even tot rust komen. In een emotionele staat van zijn is
het lastiger om te luisteren.
‘Nee, dat is niet wat ik zeg. Ik zeg alles wat er in jouw omgeving gebeurt en jouw persoonlijk
raakt, dat is van jouw. Jij trekt het als het ware aan, als een magneet. En ieder mens mag
leren zijn verantwoordelijkheid daarvoor te dragen. Mag, hoeft niet, niemand hoeft van mij
ook maar iets te doen, te veranderen of te leren.’
Hij kalmeert, het kwartje valt nog niet, maar dat is een proces. ‘Het is een proces denk ik’
zegt hij dan. Ik glimlach, we hebben dezelfde gedachte tot ons gekregen. Geluksmomentjes
zijn dat.
Verantwoordelijkheid nemen voor jezelf. Dat kan lastig te bevatten zijn, omdat we
slachtofferschap en daderschap dragen. Hij heeft dat mij aangedaan, of, ik heb die ander
gekwetst, etc.
Zolang we deze rollen vasthouden, zullen we dit in onze werkelijkheid blijven ervaren. Een
dader straffen we het liefst, verstoten we, en een slachtoffer krijgt zorg en aandacht. Maar
zodra je gaat zien dat het een niet zonder het ander kan bestaan, begint zich iets te openen.
Ook in jou. Ga voor jezelf maar eens na. Er is geen verschil. Echt niet. Zie het patroon.
Kijk naar Poetin. De meeste van ons zien in hem een verschrikkelijke man, een dader, en
zeggen dat ze het niet erg zou vinden als hij er niet meer zou zijn. En Poetin zelf? Dit voelt
zich waarschijnlijk slachtoffer van hoe hij, zijn land, zijn mensen zijn behandeld. En hij ziet de
Westerse wereld als de dader. Maar wij voelen ons juist slachtoffer, hij brengt onze
gasvoorziening in gevaar, en door hem betalen we nu veel geld voor energie. En ga zo maar
door. Het is een cirkel waarin je zit. De cirkel van dader en slachtoffer. En deze neemt al
grotere vormen aan in de buitenwereld. Omdat het je iets wil laten zien.
Een oorlog kun je niet oplossen met een oorlog, nooit. De enige oplossing wat kan (en
Einstein wist dit), is dat we uit deze cirkel moeten stappen. Daar waar het probleem is
ontstaan, kan het nooit worden opgelost. Het zal dan telkens opnieuw geboren worden. Je
zult er boven moeten gaan staan, in het licht. In het licht lost het donker op. Je zult de
verantwoordelijkheid moeten dragen, voor deze cirkel. Dus ben je net zo verantwoordelijk
voor de oorlog als Poetin. De vrede is ook in jou, net als in Poetin. Zodra jij je
verantwoordelijkheid gaat dragen, en daarvoor gaat staan, kan niemand jou meer raken.
Dus lost de oorlog op in jou. En dat is geen teken van zwakte, maar een teken van kracht!
Zo zijn er nog talloze voorbeelden. Kinder- of seksueel misbruik bijvoorbeeld. De daders
waren vaak eerst slachtoffers. Lastig om te zien, dat begrijp ik, maar zie de cirkel die we in
stand houden. Om de cirkel te doorbreken zullen we de verantwoordelijkheid moeten dragen
in ons, en stoppen met wijzen naar anderen. Mensen in gevangenissen stoppen, afwijzen, jij
bent niet goed genoeg, door jou zijn we niet veilig, jij verdient straf, wat doet dat in
hemelsnaam met mensen? Hoe zijn ze tot hun daad gekomen? Ga het zien, we doen het zelf!
Superingewikkeld, snap ik, maar daar ligt de bevrijding. En de eerste, en meteen meest
moeilijke stap, is vergeving. Vergeef de ander dat hij of zij ook in deze cirkel vast zit, en
vergeef jezelf. Vergeef de dader in jezelf, en ook het slachtoffer.
Wat zijn nog meer tips om dit in jezelf op te lossen?
Dat begint met het herkennen. Wanneer kom je het tegen? Kijk of je het gevoel kan
opwekken. Het zijn vaak gevoelens van schaamte, schuld of boosheid. Ga vervolgens met
aandacht naar je lichaam, waar voel je het? Want je kunt het vaak ook voelen. Als een
emotie, of in je lijf. Het voelt vaak zwaar. Neem even de tijd. Adem in, adem uit. Focus op het
gevoel, ga er rustig met je aandacht naar toe, en oordeel niet, laat het er gewoon zijn. Het is
maar energie. En geef jezelf dan de opdracht deze energie je lichaam te verlaten. Focus en
adem heel rustig door. Ga door totdat er geen gevoel wat je aandacht vraagt meer op-popt.
Probeer als afronding dan een gevoel van dankbaarheid te voelen, van vrede en rust.
Vind je dit lastige oefening, dan is er nog een methode.
Bij BodyMindRelease doen we dat als volgt. Isoleer het gevoel, en geef er een naam aan,
bijvoorbeeld schaamte. Klop schaamte los, klop ook een positief gevoel terug, bijvoorbeeld
acceptatie en rust, en klop vervolgens uit. Dit is een snelle manier om zwaarte los te laten, en
het licht weer terug te brengen.
‘Maar heb jij dan geen last van alle chaos in de wereld?’ Ik keer even naar binnen. ‘De chaos
is in de mens, niet daarbuiten. Natuurlijk ervaar ik nog regelmatig pijn en verdriet. Maar ik
laat het gevoel er zijn, zonder oordeel (lukt niet altijd hoor, ik ben tenslotte mens). Ik ervaar
veel vaker dan voorheen een gevoel van vertrouwen, rust, liefde, schoonheid, van vrede.
Omdat ik weet dat alles precies loopt zoals het loopt. Alles wat gecreëerd is, is in ons, en zal
daar ook eindigen, om vanuit het gestorvene weer opnieuw geboren te worden. Totdat we
de cirkel doorbreken, en weer een dimensie hoger gaan. Alsof we in het levensspel naar een
volgend level gaan.’
En terwijl ik dit zeg, begrijp ik werkelijk niets, weet ik werkelijk niets, maar geef me over aan
het leven. De intelligentie doet haar werk, door ons heen. En zie hoe het zich ontvouwt, door
ons heen. Ons hele wezen drukt zich uit. Een wonder, een ondoorgrondelijk magisch
wonder, en dan voel ik me als een klein kind dat voor het eerst de sterrenhemel ziet.’
Ben je er ook aan toe om uit bepaalde cirkels te stappen en weet je nog niet hoe? Misschien kan ik je helpen? Contact
Reactie plaatsen
Reacties