Het politieke podium begint zo langzamerhand op een ware soapserie te lijken. Laat ik beginnen met dat ik mezelf niet lieer aan een politieke partij, maar wel bewonderaar ben hoe het spel daar gespeeld wordt. Het is zo lekker zichtbaar, en dat helpt mij weer om mensen er met andere ogen naar te laten kijken.
We zijn allen als mens geboren, en daarmee hebben we ons geboorterecht verworven. We hebben het recht om te zijn. We hebben het recht over onszelf. We zijn onze eigen autoriteit. Zolang we ons blijven herinneren wie we zijn, en daar trouw aan kunnen blijven, leven we in vrijheid, in liefde, in waarheid.
Toch leven we in een wereld waarin we onze macht uit handen geven. We hebben bijvoorbeeld een rechtsstaat, die macht over ons kan oefenen. Bijvoorbeeld wat we wel of niet mogen doen. En er gevolgen aan geven als je de gestelde regels en wetten niet volgt, vaak in de vorm van sancties. Dus iets anders dan jouzelf bepaalt wat jij wel en niet mag doen, en als je niet luistert dan voel je het wel. Wat zal dat doen met een mens? Wat doet het met jou?
Toch doen we het, massaal. We betalen onze regering belasting, een groot deel van ons inkomen gaat naar de staat. Zij bepalen wat er met jou geld gebeurd.
De bedoeling is om er goede dingen mee te doen. Maar is dat altijd het geval? Dat is maar net hoe je er naar kijkt.
Ik ben hier niet uit om een 'wellus' 'nietes' discussie te starten over de rechtsstaat of over het betalen van belastingen. Ik wil je erop wijzen hoever deze instituten af staan van ons mens-zijn, van onze ware natuur. En dat we ze onze eigen macht hebben gegeven. De regering draagt deze verantwoordelijkheid, en daar is ook wat voor te zeggen. De zorg dragen van anderen kan een zware last worden. Dus hebben we in deze tijd iets anders te doen. Onze eigen zorgen zelf leren dragen. Je eigen kruis dragen, zoals Jezus dat deed. Je hebt de kracht in je om dat te doen.
Een mens heeft een innerlijke kompas over of iets klopt of niet, of iets goed is of fout. Daarmee bedoel ik niet ons denken! Die maakt verhaaltjes. Ik bedoel onze innerlijke kracht, ons innerlijk weten. Dat noem ik het denkende hart of het denkende lijf. Dat is voor ieder mens gelijk. Ieder mens wil in harmonie leven, in goede gezondheid, in vreugde, in liefde. Dat is namelijk wie we zijn. En alles wat we niet zijn dat voelen we echt wel. Daar hebben we geen wetten voor nodig.
Voorbeeld:
Als een politieagent een katje uit de boom redt, dan smelten we. Een goede daad. Je hart maakt een sprongetje.
Maar als dezelfde politieagent iemand in elkaar knuppelt omdat deze persoon vreedzaam demonstreert voor een ideaal, dan voelen we aan dat het niet klopt! Ons verstand probeert het al dan niet recht te praten, maar je voelt het. Elke vorm van geweld voel je!
Als iets zwaar voelt, als iets op je drukt, dan heb je keuze. Wil je dit dragen of laat je het voorbij gaan? Wat is voor de situatie beter? Hoe wordt het nog beter dan dit?
Zelf had ik als kind vaak de gedachten dat ik het niet kon rijmen waarom er doodstraf bestond. Waarom wordt de veroordeelde moordenaar vermoord, door iemand die daar niet voor veroordeeld wordt? Het klopt niet. Straffen klopt nooit. Straffen werkt nooit, want als het gewerkt zou hebben, zou al het geweld al uit de wereld zijn toch? Geweld geeft alleen maar meer geweld.
Een aanval op de ander (fysiek of verbaal geweld, stelen, verkrachten, liegen, moorden, etc.) is altijd schadelijk. In onze huidige maatschappij is de aanval de norm. Kijk naar de politiek. Hoe gaan ze daar met elkaar om? Constant elkaar aanvallen, op interessante manieren. Of ze nu weglopen, iemand schorsen, elkaar voor rotte vis uitmaken, het functioneren van de voorzitter publiekelijk ter discussie stellen. We zitten vast in de cirkel van geweld, van aanvallen en verdedigen. Wat ik al eerder in mijn blogs heb benoemd, geweld oplossen met geweld kan niet, nooit niet. Sterker nog, het versterkt het geweld. En wat doen we. We grijpen nog harder in. Nog meer straffen, nog meer macht, nog meer regels, nog meer belasting betalen. Corona is daar een prachtig voorbeeld van. Het heeft de maatschappij verscheurd tot op het bot. We vallen anderen aan omdat ze wel of niet gevaccineerd zijn, sluiten mensen buiten, laten mensen alleen sterven, ondernemers die kopje-onder gaan. Allemaal gevolgen omdat we onze eigen macht hebben weggegeven. Hoe voelt dat? Hoe voelt de oorlog in Oekraïne en Rusland? Hoe voelt het? Precies! Geen woorden nu bedenken, maar voelen, met je hart. Het klopt niet, het hart klopt niet, we zijn ver van onze ware aard. Hoe verder we van onszelf afraken, hoe meer geweld en machtsmisbruik er plaats moet vinden.
Lieve mensen, ga het zien! Je zult uit deze cirkel moeten stappen om de aanval en de verdediging te stoppen. En Einstein wist het, liefde als energie bestaat, en om daar naar toe te keren zul je je met deze energie moeten verbinden. Dus stap uit de cirkel, ga er boven staan, en kies er voor om weer mens te worden. Geen zorgen, je bent het altijd al geweest, alleen je denkende hoofd heeft daar een heel eigen verhaal van gemaakt. Het is maar een verhaal. Keer terug naar wie je werkelijk bent, namelijk mens. En verbind je met je prachtige zijn. Je bent zelf de macht, en niemand anders. Bewaak je mens zijn vanuit het mens zijn, laat je hart en je lichaam het denken weer over nemen.
Ik help mensen om zich weer te leren verbinden met wie ze wel zijn, in plaats van wie ze niet zijn. Een taak die ik met veel passie vervul, omdat het mijn antwoord is op deze huidige wereld.
Kan ik je helpen? Dan nodig ik je van harte uit voor een kennismakingsgesprek, geheel vrijblijvend, en van daaruit mag je de keuze maken of je verder op reis wil, de reis terug naar wie je werkelijk bent. Want je bent vrij! Je bent een prachtig bezield mens.
Reactie plaatsen
Reacties